Geschatte leestijd: 2 minuten
Ik ben zot op koeken met gele crème. Die heb je in allerlei vormen bij onze bakker. Vierkante koeken, ronde koeken, met chocolade, met confituur, mmm, allemaal om ter lekkerst! Maar mijn favorieten zijn toch de ‘achten’ met abrikoos : koeken in een achtvorm met in elk rondje van de acht een halve abrikoos op een bedje van die zoete, zachte vanillepudding. Njammie, die gaan er toch echt in als zoete broodjes!
Groot was toen ook mijn verbazing toen ik in het bos zo’n koek tegenkwam. Of dan toch een halve acht die tegen een boom plakte. Het was precies alsof de boomstam de koek al half had binnengespeeld…. terwijl het uiteraard de koek zelf is die de boom opknabbelt, al is het dan heel langzaam. Want het gaat hier over de roodgerande houtzwam.
De jonge zwammen zien er precies uit als zo’n gele-crèmekoek. Ze hebben zelfs van die zweetdruppeltjes, zoals je wel ziet op het zoete gebak van de Turkse bakkers. Uit het Turkse gebak komt de suiker gedropen, terwijl de houtzwam het water uitscheidt dat ze teveel hebben opgenomen. Ook planten doen dat, zoals je kan merken als je ‘s morgens door het natte gras wandelt.
Het grappige is dat de jonge zwam ook effectief naar fruit smaakt en ruikt ! Je zou er zo in bijten! Helaas zijn ze niet eetbaar, want zoals de meeste houtzwammen is het vruchtlichaam al vaak even hard verhout als de boomstam waarop ze leven. Met ouder worden verschuift het geel naar de rand, als jaarringen die verkleuren over oranje tot rood. En zo komt de zwam aan zijn naam.
Hele oude zwammen worden uiteindelijk volledig donkerrood tot zelfs zwart. Want de roodgerande houtzwam kan best wel oud worden. Jarenlang kan ie overleven in de boom zonder dat je er iets van merkt. Maar ondertussen wordt de boom verder afgebroken, totdat het hout zodanig rot is dat de stam afbreekt.
Je zou de zwam kunnen vergelijken met de ouder wordende mens. We worden er met de jaren ook niet mooier op, we krijgen er rimpels en kloven bij… We hebben misschien nog zweetdruppeltjes, maar naar fruit ruiken we al helemaal niet meer… Gelukkig zijn er af en toe nog koeken met gele crème als troost!
Wijs geschreven !
Dankjewel, Yvette! En nu neem ik nog een koek zie 🙂
Weeral wat wijzer geworden, Maarten. Deze ‘parasiet’ is echt een bijzonderheid. Hoe weet jij dat hij fruitig smaakt als hij niet eetbaar is?
Goeie vraag Lydi! Zoals een echte koek met gele crème moet je er eerst eens goed aan ruiken en likken alvorens je een hap neemt… maar dit laatste dus niet bij de roodgerande houtzwam, je zou je tanden erop breken!