toppredator

Geschatte leestijd: 2 minuten

Bij de term ’toppredator’ denken we meestal aan een leeuw of een tijger, of een ander groot roofdier dat sterker is dan de mens. Vooral beren en mensenhaaien associeer ikzelf ermee, want bij beren helpt het zelf niet om in een boom te klimmen, en in het water ben je al helemaal hulpeloos tegenover een haai.

Alleen moet ik dan altijd denken aan het gezegde dat, wanneer je denkt dat een kleine enkeling het verschil niet zal maken, je dan maar eens moet proberen te slapen met een mug in de kamer. Want ook die grote predatoren hebben last van luizen, vlooien, teken, wormen, muggen en nog een gans andere reeks parasieten. Terwijl een toppredator toch aan de top van de voedselketen zou moeten staan? Waar we onszelf als mens toch ook zien, als de ultieme toppredator, niet?

Een toppredator zou toch aan de top van de voedselketen moeten staan ?

Die parasieten worden zelf ook nog geparasiteerd door zogenaamde hyperparasieten. Wormen die in muggen leven, nematoden die in wormen leven, schimmels die insecten doorgroeien… de natuur is eindeloos in het vinden van gaatjes in de verdediging van gelijk welk levend wezen. Op de foto zie je zo een steekmug die zelf slachtoffer is geworden van een parasiet, en nu roerloos voor een stilleven zorgt in onze tuinberging.

En dan zijn er ook nog altijd bacteriën, die leven in, op, tussen, rond alle wezens – levend of dood – en alles kunnen gebruiken om van te leven. Die krijgen zelfs de kleinste, geniepige hyperparasieten uiteindelijk klein. Maar ook zij kennen nog vijanden.

Ook bacteriën kennen nog vijanden.

Bacteriofagen is een ander woord voor virussen. Het betekent letterlijk ‘bacterie-etend’. Zij kunnen zelf bacteriën de baas. Niemand kan op tegen deze levensvorm, die balanceert op de grens van leven en dood. Virussen zijn niets meer dan stukjes eiwit en dus eigenlijk al dood. Ze kennen geen vijanden. Bacteriofagen zijn dus de ware toppredatoren. Als er iets is wat de coronacrisis ons geleerd heeft, dan is het wel dat.

---